• Ebeveynlerin ve bakım verenlerin, çocukların yaşadıkları farklı duyguları, nedenlerini ve bunlarla nasıl başa çıkacaklarını anlamalarına yardımcı olma yollarından biridir.
•Bir çocuğun gösterdiği uygunsuz davranışlar genellikle duygularını düzenlemekte zorlandığının ve bunaldığının bir işaretidir.
• Tüm duygular doğaldır ve hayatta kalmayı amacıyla davranışlarımızı düzenlememize yardımcı olurlar.
Hayatta kalma mekanizmamızın bir parçası olarak, stresli deneyimleri düzenlememize yardımcı olan iki sistemimiz var:
1. Stres Tepkisi (savaş – kaç - donma)
Bu otomatik olarak vücudun hızlı bir şekilde fiziksel olarak yanıt verebilmemiz için enerji kaynaklarını harekete geçirmesidir.
Stres Tepkisi, yaşam tehdidi ile karşılaştığımızda, otomatik olarak fiziksel tepkilerle kendimizi koruyabilmemiz için geliştirilmiştir. Bunlar; saldırmak, kaçmak veya ciddi yaşam tehdidi durumlarında, tüm hareketi durdurmak (donma) olarak sıralanabilir.
2. Sosyal İlişki Sistemi: Bu sistem tepki vermek ve hayatta kalmak için iletişim, karmaşık düşünme, mantıksal becerilerin yanı sıra olumlu sosyal etkileşimleri kullanır. Sosyal ilişki sistemi çocukluk boyunca, deneyimler ve ilişkiler sonucunda gelişir.
Sosyal ilişki sistemimiz, başkalarıyla olumlu sosyal etkileşimler yoluyla gelişir. Ancak, yalnızca başkalarıyla olan ilişkilerimizde ‘güvende’ hissettiğimizde aktiftir.
Zihinsel sağlık ve iyi olma hali, sosyal ilişki sisteminin ve strese tepkisinin etkin kullanımından kaynaklanmaktadır. Sosyal ilişki sisteminin ve stres tepkisini nasıl yönetip dengeleyeceğimizi öğrenmek zaman ve deneyim gerektirir.
• Duygu Koçluğu sosyal ilişki sisteminin gelişimini destekler.
DUYGU KOÇLUĞU ADIMLARI
1. Çocuğun duygularını tanımak ve onlarla empati kurmak
2. Çocuğun hissettiği duyguyu onaylamak ve isim vermek
3. Sınır koymak (gerektiğinde)
4. Problem çözmek
Bu web sitesinde çerez kullanılır. Bu siteyi kullanmaya devam ederek, çerez kullanımımızı kabul etmiş olursunuz.